Γράφει η Αντιγόνη Νταή
Όλο αυτό το δύσκολο διάστημα του αναγκαστικού μας εγκλεισμού λόγω της πανδημίας όλο και περισσότερος κόσμος παρακολουθούσε πολλές ώρες τα προγράμματα της τηλεόρασης τόσο για ενημέρωση όσο και για ψυχαγωγία.Τι παρατηρήσαμε λοιπόν? Όλος ο κόσμος μας, ιδιωτικός και δημόσιος, έχει κλειστεί στην τηλεόραση. Υπερβολή? Δεν νομίζω αφού η τηλεόραση έχει αναλάβει το ρόλο κάθε Αρχής! Σε αυτόν καταφεύγουμε για να λυθούν τα αστυνομικά μυστήρια, να διαλευκανθούν τα εγκλήματα, να αποδοθεί τάχιστα δικαιοσύνη ή για να λυθούν τα κοινωνικά μας προβλήματα, ανεργία, φτώχεια, κακοτυχία,αδικία,προσωπικές διαφορές. Μαζί αστυνομικό ρεπορτάζ και πασαρέλλα!Δικαστική αίθουσα και καφενείο! Σχολείο και χαμαιτυπείο! Αυλή των θαυμάτων και χωματερή! Η πιο ακατέργαστη, άνιση, βιαστική αποσύνθεση του ειδώλου της ελληνικής πραγματικότητας. Η πιο τσαπατσούλικη, κραυγαλέα, ελλειπτική αναπαραγωγή της καθημερινότητας που συσκοτίζει την αποστολή της πολιτικής εξουσίας. Ο Έλληνας τηλεθεατής έχει φτάσει να συγχέει το ρόλο της πολιτείας με εκείνον των ΜΜΕ, μέσω των οποίων μοιάζουν να οργανώνονται και να πραγματώνονται γρηγορότερα οι κοινωνικοί στόχοι.
Έχει φτάσει να συγχέει τον κόσμο με τον τηλεοπτικό μικρόκοσμο. Που δεν είναι, αν και εμφανίζει σε υπερμεγένθυση βασικά χαρακτηριστικά του – αταξία, αντιφατικότητα, τυφλότητα. Όπως για παράδειγμα, οι αγορές, υπό την γοητεία του άμεσου κέρδους, δεν μπορούν (αλλά και δεν θέλουν), να προβλέψουν το μέλλον των ανθρώπων και του περιβάλλοντος, να σχεδιάσουν τη μείωση των ανισοτήτων, τη βιωσιμότητα του πλανήτη, έτσι και η τηλεόραση, υπό την σαγήνη του άμεσου αποτελέσματος, δεν μπορεί ,αλλά και δεν θέλει, να προβλέψει τη διαπόμπευση και τον στιγματισμό των ανθρώπων, να αποφύγει την εκμετάλλευση, την αναλήθεια, τη βία, τη φτήνια. Λειτουργεί στα τυφλά, ενσωματώνοντας μόνο τις παραμέτρους που αφορούν την ψυχολογία και την απόδοση του κοινού. Η τηλεόραση δεν είναι ο κόσμος! Είναι το ένα του πόδι (επικοινωνία), που διαχέει τις εντολές του άλλου ποδιού του (αγορές)! Και καταφέρνει το ακατόρθωτο. Σε μια περόοδο αναβρασμού, κρίσεων, κινδύνου κάθε είδους, πανδημίας, όπως η δική μας, να ρίχνει ένα πέπλο ιδεολογικής συναίνεσης και παθητικότητας. Στην πραγματικότητα, προσαρμογής και παραίτησης. Διότι οι << ρύποι>> της τηλεοπτικής υποκουλτούρας όχι απλά διαβρώνουν αξίες, όπως το καυσαέριο το επίχρισμα των σπιτιών, αλλα και αναισθητοποιούν τα ανακλαστικά του πνεύματος. Βλέπεις την παγκόσμια εξουσία σε άλλα χέρια από των κρατών, τις σφαγές στο όνομα της ειρήνης, τις ορδές των απελπισμένων, την έξαρση της βίας, της μισαλλαδοξίας και δεν σε νοιάζει! Υπνωτικός ατομικισμός εναντίον κοινωνικής εγρήγορσης! Μπροστά στο φόβο του θανάτου που καθημερινά σου παρουσιάζουν τα δελτία και οι εκπομπές το μόνο που σκέφτεσαι είναι <<ο σώζων ευατών σωθήτω>>! Υπερβολές?????
